Articles

Armenian Lawyers Assembly

Yerevan, Oct. 27-29—Some 225 lawyers, international law, and human rights specialists from 34 countries attended the three-day day conference that  dealt with the following issues:

Panel I
--The role of the diaspora legal community in assisting the legislative reforms of Armenia
--The legislative processes in Armenia (from the genesis of legislative ideas/initiatives to passing laws, enforcement/compliance to the passage of rules and regulations)
--Who are the key and peripheral stakeholders involved in legislative process (procedure of involvement)

International Journal of Armenian Genocide Studies

VOLUME 6, NO. 2, 2021

Published by Armenian Genocide Museum & Institute Foundation

By Dr. H. Marutyan, Director of the Genocide Museum and Institute and NCWA Board member

2015 թ. հունվարի 29-ին ընդունված Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի հռչակագրում Հայոց ցեղասպանության 100-րդ տարելիցը հայ-տարարվում է որպես կարևոր հանգրվան պատմական արդարության հա-մար մղվող պայքարը «Հիշում եմ և պահանջում» կարգախոսով շարունա-կելու գործընթացում: Այս կերպ մեջտեղ եկավ նշված կարգախոսը, որը, փաստորեն, առաջարկվում էր դիտել որպես հայոց հիշողության և պահան¬ջատիրության քաղաքականության ուղենիշային համառոտ ձևակերպում։ Այս պարագայում առաջ են գալիս հարցեր, որոնք վերաբերում են տվյալ կարգախոսի բաղադրիչներին և, մեր կարծիքով, կարիք են զգում հստակեց¬ման 21-րդ դարում Հայոց ցեղասպանության հիշողության փոխանցման հա¬մատեքստում։ Ի մասնավորի.
•    ու՞մ եմ հիշում,
•    ի՞նչն եմ հիշում,
•    ինչպե՞ս եմ հիշում,
•    ի՞նչ եմ պահանջում,
•    ումի՞ց եմ պահանջում,
•    ինչպե՞ս եմ պահանջում։
Կարծում եմ, որ հենց վերը նշված հարցերի պատասխանների որո-նումներն ու դրանց շուրջ ծավալվող քննարկումներն են դառնալու հայաս-տանյան հասարակության մեջ ցեղասպանության հիշողության նոր որակի ձևավորման հիմքը։
 

By Souren Seraydarian October 31, 2020

Artsakh or Nagorny Garapagh is described regularly by western media as a separatist region.

By virtue of the principle of equal rights and self determination of peoples enshrined in the Charter of the United Nation (Chapter I art.1 and Chapter IX art. 55), all peoples have the right freely to determine, without external interference, their political status and to pursue their economic, social and cultural development. The right to self determination was confirmed by the General Assembly of the UN in the Declaration of Friendly Relations, which was unanimously adopted in 1970 and reflected in resolution 2625 adopted during the XXVth session of the UN. The principles themselves constitute contemporary manifestations of what is contemporary international law are rules of jus cogens  (compelling law):

Art. 1, common to the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights (ICESCR) and the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) reaffirmed the right of all peoples to self determination, and lays upon state parties to promote and respect it.

On May 14, 2020, the Turkish government carried out another wave of arrests against Kurdish mayors in the country’s southeast; using politically motivated terrorism charges to replace them with government chosen appointees. Of the 65 cities in the country that elected mayors from the predominantly Kurdish Peoples’ Democratic Party (the HDP) last year, only 14 are still led by the candidate their people chose. The other cities have all seen their elected mayors either jailed, replaced, or simply never allowed to take office at all.[i]
 
In addition to providing further evidence of the repressive conditions in Turkey, these arrests should push Washington to finally confront the false assumptions about Turkish motives that continue to undermine U.S. policy in Syria.
Twenty-nine years ago, the United Nations Sub-Commission on Prevention of Discrimination and Protection of Minorities adopted a report acknowledging the Armenian Genocide as a case of genocide. Until recently, there has been no other activity at the UN on this issue. Unexpectedly, on March 25, 2019, a surprising letter was sent to Ambassador Sadik Arslan, Turkey’s Permanent Representative to the United Nations in Geneva, Switzerland, by three UN entities: Bernard Duhaime, Chair-Rapporteur of the Working Group on Enforced or Involuntary Disappearances; David Kaye, Special Rapporteur on the promotion and protection of the right to freedom of opinion and expression; and Fabian Salvioli, Special Rapporteur on the promotion of truth, justice, reparation and guarantees of non-recurrence.
 
The joint UN letter asked the Turkish Ambassador to provide answers within 60 days to the following seven questions:

ՕՍՄԱՆՅԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ՈՐՈՇՈՒՄԸ ՀԱՅԵՐԻ ՏԵՂԱՀԱՆՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ
(1915 Թ. ՄԱՅԻՍԻ 30)

Հայոց ցեղասպանության ավելի խորը ու համակողմանի ուսումնասի-
րության համար կարևոր նշանակություն ունի թուրքական վավերագրական
փաստաթղթերը գիտական շրջանառության մեջ դնելը: Վերջին տարիներին
Թուրքիայում հրատարակվում են Օսմանյան պետական արխիվներում
պահվող որոշ փաստաթղթեր: Անտարակույս, դա արվում է ոչ թե այդ ծան-
րագույն հանցագործության վերաբերյալ առկա փաստագրական նյութը
համալրելու, այլ պատմական ճշմարտությունը կեղծելու նպատակով:

Prof. Dr. phil. Tessa Hofmann (Berlin):

The Ottoman genocide against Greek Orthodox Christians (1912-1922) in comparative perspective

Abstract:
During the last decade of Ottoman rule in 1912-1922, under two nationalist regimes - the so-called Young Turks (Ittihat ve Terakki Cemiyeti), since 1919 the Kemalists - at least three million indigenous Christians (Greek Orthodox, Armenians and Syrians of different denominations) were murdered by forced labor, massacres and death marches.

THE RIGHTEOUS AMONG THE NATIONS APPROACH

By Harutyun Marutyan

Abstract: The number of Ottoman humanitarians directly involved in rescuing victims of the Armenian Genocide was not very significant. However, in many cases, researchers have focused on individual rescuers who were, more often than not, in positions of power, or were, in one way or another, associated with the Ottoman authorities and power structures. Yet this was not always the case, as there were also ordinary citizens of the Ottoman Empire who participated in these efforts. “Who is a rescuer, and who is not?” are questions that need to be transferred from a more subjective to a more objective plane. In an effort to accomplish this, the author will take into consideration the Jewish experience, drawing upon the principles found in the concept “Righteous Among the Nations” as articulated by Yad Vashem nearly six decades ago. The author will further draw upon the recollections of the survivors of the Armenian Genocide in 1916-1917, thus placing this issue within the realm of experience among other things.
 

Theatres of Violence on the Ottoman Periphery: Exploring the Local Roots of Genocidal Policies in Antep

by Ümit Kurt  |  Polonsky Academy, Van Leer Jerusalem  Institute, Jerusalem, Israel
 
ABSTRACT
This article explores how and  why deportation and elimination of
the  Armenians of Antep were carried out  during  World War One
(WWI). In particular, it scrutinizes the political and social context in which local authorities, provincial elites, and ordinary Muslims radicalized   their    views   and    policies   against    Armenians.   It
highlights  the  crucial role played  by local elites  and  actors  who prospered through  acquisition  of Armenian property  and  wealth.
In this  respect,  the  article  argues  that  the  Committee  of Union and  Progress  (CUP)’s  genocide  and  deportation decision  enjoyed a certain  level of social support  through  the  practice  of effective
power and control mechanism(s) at the local level.
Հոդվածում, համացանցային տվյալների հիմամբ, անդրադարձ է արված Երկ- րորդ համաշխարհային պատերազմին հաջորդող տարիներին Հոլոքոստի զոհե- րին Գերմանիայի և մի շարք այլ պետությունների ու կազմակերպությունների իրականացրած ֆինանսական փոխհատուցումներին, դրանց ձևավորմանը և ընթացքին։ Փոխհատուցումները հրեությանը՝ տարաբնույթ ձևերով, շարունա- կում են վճարվել մինչ օրս, ինչը, մասնավորապես, ցույց է տրված հավելվածում բերված Գերմանիային ուղղված հրեական նյութական պահանջների կոնֆե- րանսի («Պահանջների կոնֆերանս») 2005թ. իրականացրած ֆինանսական գոր- ծունեության հաշվեկշիռն արտացոլող նյութերի օրինակով։ Արվում են որոշ հետևություններ հրեից փորձը հայոց պահանջատիրության համատեքստում կիրառելու համար։
ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ ՄԱՐՈՒԹՅԱՆ
 
ՓՈԽՀԱՏՈՒՑՄԱՆ ՍՏԱՑՄԱՆ ՀՐԵԱԿԱՆ ՓՈՐՁԻՑ.
«ՊԱՀԱՆՋՆԵՐԻ ԿՈՆՖԵՐԱՆՍ» ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹՅԱՆ ՁԵՎԱՎՈՐՈՒՄԸ ԵՎ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅՈՒՆԸ
 
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին նացիոնալ-սո­ցիալիզմի գաղափարախոսությամբ առաջնորդվող ֆաշիստական Գերմա­նիայի ու նրա դաշնակիցների կողմից իրականացվեց շուրջ 6 մլն եվրոպա­կան հրեաների ցեղասպանությունը, որը պատմության մեջ մտավ Հոլոքոստ (ողջակիզում, եբրայերեն Հա-Շոա) անվամբ։ Պատերազմի ավարտին հաջոր­դեց Գերմանիայի օկուպացումը հաղթող տերությունների կողմից, կայացան մի շարք կոնֆերանսներ, ուր ի թիվս ետպատերազմյան Եվրոպային առնչ­վող բազմաթիվ վճիռների, կայացվեցին որոշումներ Գերմանիայի կողմից վճարվելիք ռազմատուգանքների ձևերի ու չափերի շուրջ։

Pages