About the author:
Souren Seraydarian is an international lawyer and chairman of the National Congress of Western Armenians (NCWA) and is a veteran UN diplomat (retired). He has been in global ‘hot spots’ and participated in high-level negotiations when certain countries were breaking up and new jurisdictions were established in the ’90s.
By Souren Seraydarian, Vienna, 20 April 2020
Athens, 6 December 2019
Excellencies, distinguished participants, colleagues, ladies and gentlemen
Reparation for the crime of genocide, about which I shall speak tomorrow, is always ex post facto. Lethal harm has already been done. Traumata remain. Logically, therefore, we should focus on preventive strategies.
Significantly, the Genocide Convention itself bears the title “Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide”. Yet, the Convention’s text does not lay down any specific roadmap on prevention, nor does it set up monitoring mechanisms.
BOUNDARIES/BORDERS OF THE ARMENIAN CLAIMS AND POSSIBILITIES OF INTERNATIONAL DIALOGUE
The problems of the Armenian Claims or the Armenian Cause in a way are discussed nearly one and a half century – since the San-Stefano and Berlin Congresses of 1878 and have several stages in their development. There are hundreds, if not thousands of scholarly and journal articles and books on the issue. In my presentation, I will share information only about the main manifestations of the Armenian claims, trying to be as short and concrete as possible and will stress only on the realities, which are present nowadays, at the beginning of the 21st century.
ANNUAL INTERNATIONAL CONFERENCES FOR PEACE AND SDGs OF THE GENEVA FORUM
UNITED NATIONS, GENEVA
11 to15 December 2017
Statement of Souren Seraydarian, Chair, National Congress of Western Armenians (CNAO/NCWA)
Roberto Malkasian is a professor at the faculty of law in Buenos Aires, his below statement was at the First Forum of Armenian Lawyers concerning the right of self determination of the people of Nagorny Karabagh (Artsakh)
Mesdames et Messieurs:
C'est un honneur pour moi et pour les juristes de l' association argentine que je représente de participer à ce Premier Forum Pan-Arménien des Juristes en notre Mère Patrie.
Je souhaiterais aborder brièvement la question des principes juridiques qui régissent en Droit International le droit du peuple de Nagorno-Karabagh à l'autodétermination, sur la base d'une intervention que j'ai effectuée lors de la 44e période de séances de la Sous-Commission des Droits de l'Homme des Nations Unies, à Genève, le 17 août 1992. À cette occasion, j'ai représenté l'Assemblée Interinstitutionnelle Arménienne d'Argentine, composée par presque toutes les associations arméniennes de Buenos Aires, qui se sont solidarisées avec la lutte de notre peuple pour rendre ce droit effectif, depuis le début des pogroms anti-arméniens en 1988, en dénonçant les évènements de violence devant cette même Sous-Commission des Nations Unies.
Արևմտահայոց Ազգային Համագումարի համանախագահ: Դադերեցրե°ք այս վանդալիզմը:
Սա միայն հայերինը չի, այլ ողջ ժողովրդի համար է :
Ախոյանն ասաց, որ 1915 թվականի ցեղասպանությունը շարունակվում է և մատնանշեց, որ Թուրքիայում հայերի դեմ մշակութային ցեղասպանությունը դարձել է <<նորմալ երևույթ>> : Ախոյանն ասաց, որ հազարավոր պատմական շինություններ են ոչնչացվում կամ քանդվում, և ընդգծեց, որ շարունակվում է ազգային փոքրամասնությունների ոչնչացումը: Նա նշեց նաև, որ նմանատիպ գործողությունները միայն հայերի դեմ չեն ուղղված, այլ մյուս ազգային փոքրամասնությունների դեմ նույնպես: Այո°, այսօր նրանք կարող են անհարգալից վերաբերվել և քանդել գերեզմանատունը, բայց այնուամենայնիվ չպետք է մոռանալ, որ այս իրավիճակը, ըստ էության, իշխանությունների վերաբերմունքն է հավատքի նկատմամբ:
The Issues of Legal Validity of Peace Treaties of Armenia and Relating to Armenia
Introduction
The history of the peace treaties—which affected Armenians or were concluded by Armenia—under study started in the early 19th century and lasted until the mid-1920s. These aforementioned peace treaties can be divided into the following categories:
Armenian Involvement in the 1925-1946 Kurdish Rebellions in The Republican Turkey: Trying to Map the Origins of “Hidden Armenians
By: GARABET K MOUMDJIAN
Abstract:
The history of Armenian-Kurdish relations extends over centuries. In the 1800’s, Armenians were involved in the Kurdish rebellions in Kurdistan proper. The rebellions were crushed by Ottoman military might.
After the Armenian Genocide of 1915, a new phase of Armenian involvement in yet a new episode of Kurdish rebellions ensued in Republican Turkey. This new collusion lasted all the way to the late 1930s. The aim of the ARF (Armenian Revolutionary Federation, AKA Tashnagtsutyune) at the time was twofold: Dispersion into the Middle East was considered to be a temporary sojourn and the ARF was adamant in its thinking that Armenians should repatriate to their historic homeland. The ARF attempted such an adventurous plan due to its knowledge that many pockets of Armenians—ergo, what would later become known as “Hidden Armenians”—existed in the Eastern Provinces of the newly established Turkish Republic.
Toward the end of World War II there was some optimism that the Soviet Union could reoccupy some of the historical Western Armenian lands and incorporate them into the Soviet Armenian Republic. The ARF, regardless of its ideological opposition to the Soviet Union at the time, agreed to a détente with its arch-enemy for such a nascent purpose.
8 դեկտեմբերի 2016թ.
Դեկտեմբերի 5-6-ը ՀՀ սահմանադրական դատարանում կայացավ իրավաբանների համահայկական խորհրդաժողովի խորհրդին կից Հայոց ցեղասպանության իրավական հետազոտությունների կենտրոնի կողմից կազմակերպված «Հայոց ցեղասպանությանն առնչվող իրավական հարցերի արդի վիճակը. ընթացող դատավարությունները եւ հետագա հնարավոր զարգացումները» խորագրով գիտագործնական խորհրդաժողով:
Բացման խոսքով հանդես եկավ ՀՀ սահմանադրական սատարանի նախագահ, իրավաբանների համահայկական խորհրդի աշխատանքները համակարգող նախագահ, իրավագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր Գ. Հարությունյանը:
Քննարկվեցին Հայոց ցեղասպանության հետեւանքների հաղթահարմանն ուղղված հնարավոր իրավական միջոցների վերահանման եւ դրանց գործնական կիրառման հեռանկարներին առնչվող հիմնահարցեր:
Since 2011, Mr. Souren Georges Seraydarian is the chairman of the National Congress of Western Armenians (NCWA), an international NGO registered in Paris.
The NCWA addresses the rights and claims of the descendants of the Armenians of the Ottoman Empire.
He joined the United Nations Industrial Development Organization in 1969 and served in different capacities in the Division of Human Resources Management and became its Director in 1991 and thereafter as the Director of UNIDO in Geneva. In 1993 he joined the Department of Peace Keeping Operations of the United Nations in New York and served in several large scale peace keeping and peace building operations in Haiti, South Africa, Croatia, Bosnia and Herzegovina, Afghanistan and Liberia until end of 2004.He retired as Assistant Secretary General of the United Nations. Thereafter as a UN consultant, he carried out missions in Sudan, Haiti and Norway. His main assignments covered issues of management, Rule of Law, International Criminal justice, human rights, elections, police and civil affairs.
Չենք մոռացել, չենք մոռանա...
ժամանակն է, որ միջազգային կառույցները եւ հանրությունը, ո'չ թե ճանաչեն ցեղասպանությունը, այլ ճանաչեն ու հաստատեն Արցախի ինքնիշխանությունը,
դատապարտեն հայոց դեմ կատարված ցեղասպանությունը եւ նպաստեն վերացնելու ցեղասպանության հետեւանքները՝ ի խնդիր արդարության եւ իրավունքի վերականգման:
Սիրելի Հայրենակիցներ,
Հայոց ցեղասպանությունից 102 տարի անց, մարդկությունը հսկայական գիտական, տեխնիկական, այլ եւ այլ զարգացումներ գրանցելուց հետո, դեռեւս չի կարողացել ցեղասպանությունների, կոտորածների, բռնի տեղահանումների, հայրենազրկումների եւ անարդարությունների դեմ ընդունելի լուծում գտնել:
Այս բոլորի հիմնական պատճառը իհարկե աշխարհում տիրող անհավասար ու անմարդկային տնտեսական, քաղաքական, հասարակական համակարգերի տիրապետությունն ու իշխանությունն է:
Յարգելի գործընկերներ, յարգելի բարեկամներ,
Որպէս սկիզբ, թոյլ տուէք արտայայտել երկու կարեւոր նկատառումներ։
Առաջինը կը վերաբերի Հայոց Ցեղասպանութեան 100-րդ տարելիցին։ Այնքան ատեն, որ ոգեկոչումը ուղղակիօրէն կապուած չէ իրաւունքի վերահաստատման եւ վերստացման (compensation and restitution) հարցերուն հետ, այդպէս ալ կը մնայ պարզապէս յուշատօն, առանց որեւէ արդիւնքի եւ դրական հեռանկարի։
Երկրորդ` քաղաքական տեսլականի եւ երկարաժամկէտ ռազմավարութեան չգոյութիւնը։ Ի՞նչ է ուզածնիս, ի՞նչ կը ձգտինք ձեռք բերել եւ ի՞նչ ժամկէտի մէջ։
Կը խօսինք իրաւունքի ետ ձեռքբերման մասին, առանց սահմանելու թէ ի՞նչ է ձեռք բերուելիքը։ Ձեռքբերումը կրնայ ըլլալ անհատական ինչք, ան կրնայ ըլլալ տարածքներու վերձեռքբերում, ներառեալ հանրային եւ եկեղեցական կալուածներ։ Ան կրնայ ըլլալ նաեւ տարածքներ վերատիրելու պահանջ, եւ այլն.։
Արդ, կարեւորագոյն հարց մըն է ասիկա, ի՞նչ տարածքներ։ Օսմանեան կայսրութեան հայկական ծագում ունեցող քաղաքացիները կ՛ապրէին կայսրութեան սահմաններէն ներս՝ Ստամպուլի պէս գլխաւոր քաղաքներու, Կիլիկիոյ եւ Սեւրի դաշնագրին մէջ տեղ գտած չորս նահանգներու մէջ։
Ի վերջոյ եւ ոչ որպէս վերջին, գոյութիւն ունի Օսմանեան կայսրութեան ժամանակ արդեն վիճելի համարուող տարածքներու հարցը, որոնք Հայաստանի առաջին Հանրապետութեան անբաժանելի մասն էին, եւ որոնք յետագային Թուրքիոյ զիջուեցան Կարսի եւ Մոսկուայի պայմանագիրներուն համաձայն։
Իրավաբանորեն պահանջատէր կրնան ըլլալմանավանդ իրենք, իրաւունքի տէրերը, ուրեմն՝ Օսմանեան կայսրութեան սահմաններէն ներս բնակած հայերը եւ անոնց յետնորդները։ Այս ժողովրդային մասսան կազմակերպուած չըլլալուն համար հիմնուեցաւ ոչ կառավարական հասարակական կառուցուածք մը՝ Արեւմտահայերու Ազգային Համագումարը, որ արձանագրուած է Ֆրանսայի մէջ, անդամներ ունենալով Ֆրանսայէն, Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներէն, Գանատայէն, Արժանթինէն, Աւստրիայէն, Զուիցերիայէն, Լիբանանէն, Սուրիայէն, Ռուսաստանէն եւ Հայաստանէն, որոնք կրնան պահանջատիրութիւն ներկայացնել։